خورشید ولایت

نامهاى امام
امام رضا(ع) در سال 148 هجرى قمرى يعنى حدود (1250) سال پيش در شهر مدينه به دنيا آمد. پدر ايشان امام موسى بن جعفر(ع)، يعنى امام هفتم شيعيان و مادرشان بانويى بزرگوار و خردمند به نام (تكتم) يا (نجمه) بود. امام رضا(ع) در همان سالى زاده شد كه پدربزرگ ايشان، يعنى حضرت امام جعفر صادق(ع)، به شهادت رسيد.
نام ايشان (على ) است، ولى بر اساس شيوه اى كه در ميان اعراب مرسوم است، به وى (ابوالحسن) مى گفتند. اين گونه اسمها را (كنيه) مى نامند. علاوه بر نام و كنيه، گاه عنوان ديگرى نيز به افراد مى دهند كه آن را (لقب) مى گويند. امام هشتم داراى لقب هاى متعددى است. از جمله معروف ترين اين القاب، (رضا)، (عالم آل محمد)، (غريب الغرباء)، (شمس الشموس) و (معين الضعفاء) است. ناميدن هر فرد به اين نامها، يعنى اسم، كنيه و لقب دليل خاصى دارد. گفته اند كه وى را به اين جهت (رضا) لقب داده اند كه خدا از او راضى است.
دوران كودكى و جوانى امام در مدينه گذشت. اخلاق نيكو، دانش فراوان، ايمان و عبادت بسيار از ويژگى هايى بود كه امام را مشخص مى ساخت.

دلم برای تو پر می کشد امام غریب

غمت ز سینه شرر می کشد امام غریب

زیارت تو که فوق همه زیارت هاست

دل مرا به سفر می کشد امام غریب

 *** ********* ***

عاقبت از زهر مأمون پاره شد قلب رضا

در میان حجرۀ در بسته می‌زد دست و پا

گه جوادش را گهی معصومه را می‌زد صدا

داغ او تا صبح محشر بر دل سوزان ماست

شهادت امام رضا ( ع )  تسلیت باد

 *** ********* ***

در روايتي از اباصلت آمده است: «مأمون، امام رضا (ع) را فراخواند و آن حضرت را مجبور كرد از انگور بخورد. آن حضرت به واسطه آن انگور مسموم شد.»
درباره نحوه شهادت امام رضا (ع)، بيشتر عالمان شيعه و همچنين تعداد زيادي از علماي اهل سنت، قائل هستند كه آن حضرت مسموم و شهيد شده است. البته درباره عامل شهادت امام هشتم، اختلاف‌نظرهايي وجود دارد؛ اما قول مشهور اين است كه آن حضرت، توسط «مأمون» خليفه عباسي مسموم و به شهادت رسيد.

ولادت
در نيمه ماه رمضان سوم هجري، اولين فرزند علي عليه‌السلام و فاطمه سلام الله عليها به دنيا آمد. پس از ولادت، نامگذاري از جانب مادر به پدر، و از او به رسول خدا محوّل شد و آن حضرت هم منتظر نامگذاري پروردگار ماند.
تا اينکه جبرئيل ،امين وحي، فرود آمد و گفت: « خدايت سلام مي‌رساند و مي‌گويد چون علي براي تو همانند هارون براي موسي است، نام فرزندش را نام فرزند حضرت هارون عليه السلام يعني شبّر قرار ده!»
رسول خدا فرمود: « زبان من عربي است و شبّر، عبري است.»
جبرئيل گفت: « شبّر در زبان عرب به معناي« حسن» است.»
به اين ترتيب، کودک، حسن نام گرفت. تنها کنيه‌ي آن حضرت « ابو محمد» و مشهورترين القابش« سيد» و «سبط» و «تقي» است.
نقش خاتم و انگشتر امام حسن را « العزه لله» گفته‏اند؛ روز هفتم پس از ولادت، رسول خدا صلّي الله عليه وآله و سلّم مستحبات ولادت را در مورد حسن به جا آوردند و حسن را به« ((ام فضل (لبابه)|ام الفضل))» ،همسر عمويشان، سپردند تا او را از شيري که به خاطر زايمان فرزندش، قثم، در پستان داشت، شير دهد. بعدها نيز رسول خدا براي امام حسن، ادعيه‌ي عافيت و حرزهاي مخصوص چشم‌زخم را خواندند.

آیا پیامبر اسلام به مرگ طبیعی از دنیا رفت یا شهیدش کردند؟ عده ای تلاش می کنند در جامعه مسلمین القا کنند پیامبر عمر طبیعی خودشان را کرد . کسی به ایشان قصد سوء نکرد. و این نظر خود را با تعبیر وفات و یا رحلت پیامبر ابراز می دارند؛ و متأسفانه در محافل شیعیان هر چند نادانسته و ناخواسته؛ چنین تعبیر می شود.

اما اولا باید بدانیم پیامبر را چندین بار ترور کردند. در اوایل بعثت مشرکان قصد حذف کردن فیزیکی ایشان را داشتند و در ادامه و مخصوصا بعد از هجرت به مدینه و استقرار حکومت اسلامی منافقین که طمع ریاست داشتند چندین بار سوء قصد به حضرت رسول کردند که ناکام ماند اما در آخر ایشان را مسموم و به شهادت رساندند و به قصد شوم خود رسیدند. ثانیا در عمل این مطلب را ابراز کنیم که پیامبر ما در بستر به مرگ طبیعی جان نداد بلکه شهید شدند. اما دلیل ادعای ما علاوه بر تاریخ صحیح صدر اسلام روایتی است که از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است که فرمود: هیچ پیامبر و وصی پیامبری نیست الّا اینکه به شهادت می رسد. یعنی در راه خدا کشته خواهد شد. شیخ عباس قمی در کتاب منتهی الامال روایتی در همین مضمون از امام صادق(علیه السلام) نقل می کنند و تصریح می کنند که روایت صحیحه است.

در آن سال، ماه محرم از ۲۸ آذرماه شروع شد و پيش از آغاز محرم، ديوار نويسي سبزها هم به اوج رسيد. اين حركت از چند ماه پيش و با كاهش نيروهاي ميداني موج سبز آغاز شده بود. ديوار نويسي، اسكناس نويسي و كشيدن علامت‌هاي سبز روي تابلوهاي راهنمايي و رانندگي روشهاي متداول اقليت‌هاي قومي و جنبش‌هاي معارض سياسي است كه در پاييز و زمستان ۸۸ به شكل قابل توجهي در شمال تهران استفاده مي‌شد.

در اين زمان اكثر چهره‌هاي سياسي از بازگرداندن موسوي و كروبي به مسير قانوني اعتراض نااميد شده بودند و بخصوص بيانيه ۱۵ آذر موسوي را اعلام جنگي تمام عيار به نظام مي‌دانستند كه نتيجه‌اش در شعارهاي بي سابقه ۱۶و۱۷ آذر و مراسم تشيع جنازه مرحوم منتظري ديده شد. با اين حال در ۲۶ آذر، باهنر از رايزني دو گروه در مجمع تشخيص مصلحت براي وحدت خبرداد (خبرگزاري مهر، ۲۶آذر) اين آخرين تلاشها براي بازگرداندن موسوي و كروبي بود. اين تلاشها هم البته به جايي نرسيد چرا كه در اردوگاه اصلاح طلبان تندرو، نگاه‌ها متوجه عاشوراي سبز بود كه ظاهراً تدارك مفصلي براي آن ديده شده بود.

از چند روز قبل از عاشورا، مجدداً در برخي دانشگاه‌ها خبر ناآرامي و تشنج مي رسيد. بيشتر از همه از دانشگاه مشهد. اين بار افراد موسوم به لباس شخصي با ورود به دانشگاه مشهد، آتش درگيري را روشن كردند، (گفتگوي نويسنده با يك شاهد عيني در دانشگاه فردوسي مشهد) در طول حوادث پس از انتخابات، اين چندمين حركت مشكوك افراد موسوم به لباس شخص براي داغ كردن فضا و تحريك هواداران موسوي بود.